Różnych już określeń próbowaliśmy używać, żeby opisać naszą współczesną rzeczywistość. Sam mam pewne zasługi na tym polu. I dziś chciałem raz jeszcze dorzucić coś do tego ogródka. Chodzi o to, że żyjemy w wykluczeniu komunikacyjnym. Świetnie też pasuje do tej sytuacji wyraz – ugorowanie, pochodzący z rolnictwa. Kiedy pisałem ostatnią książkę – „Wojna domowa w Polsce?” miałem wrażenie, że temat żołnierzy niepodległościowego podziemia jest ugorowany. To znaczy ktoś się po tym polu kręci, coś tam niby robi, ale szans, że będzie z tego jakiś plon nie ma. Można liczyć na to jedynie, że powstaną tam wioski na kształt tych potiomkinowskich. To mnie zastanowiło, albowiem zabierając się za pisanie miałem zupełnie inne wyobrażenie o tych sprawach, choć wiedziałem, że przecież nie ma zezwolenia n...

	gabriel-maciejewski
	29 kwietnia 2024 08:47

W powojennych filmach, włoskich i francuskich, występowała czasem bardzo charakterystyczna postać. Był to biznesmen, który finansował filmy i był mężem lub partnerem jednej z gwiazd. Nie pasował do środowiska, ale było ono od niego zależne, bo on właśnie dysponował pieniędzmi. Włosi przedstawiali zwykle takich ludzi serio, a we Francji w rolę takich sponsorów wcielał się zwykle Louis de Funes. Co miało ten skutek, że nikt nie traktował granej przez niego postaci poważnie. A szkoda… Jeśli weźmiemy pod uwagę okoliczności powojenne, szczególnie w Italii, które nie zmieniły się aż tak bardzo w kolejnych dekadach, kiedy realizowano amerykański plan pomocowy dla Europy Zachodniej, będziemy chyba musieli stwierdzić, że postać ta, grana przez różnych aktorów, jest bardzo wielowymiarowa. I jej ...

	gabriel-maciejewski
	25 kwietnia 2024 11:00

Przeglądałem wczoraj różne nagrania na YT, żeby jeszcze raz uświadomić sobie, jakich błędów nie powinienem popełniać samemu promując książki. Segment, w którym działamy, czyli książki opisujące przeszłość dzieli się na dwa rozłączne zbiory – tych, którzy tę przeszłość szkalują i apologetów. Używają oni w zasadzie tego samego języka, tylko co innego jest w nim obelgą, a co innego pochwałą. Język ten jest nieadekwatny do opisywanych w tekstach i wystąpieniach zjawisk. Żeby zorientować się jak bardzo nieadekwatny musimy przywołać tu wypowiedź byłego prezesa Gwardyjskiego Towarzystwa Sportowego „Wisła” z Krakowa, pułkownika Stanisława Wałacha dotyczącą żołnierzy i oficerów podziemia niepodległościowego. Oto ona: Naszymi przeciwnikami byli ludzie niewątpliwie twardzi, zahartowani w walce i ...

	gabriel-maciejewski
	28 kwietnia 2024 09:32

Mój syn był przez pół roku w Hiszpanii. Kiedy wrócił opowiadał różne ciekawe rzeczy, a ja słuchałem uważnie. Czynię tak zawsze, choć zawsze też udaję, że wcale nie słucham. Spod tych wszystkich szczegółów, które ujawnił, spod dziwactw i rzeczy całkowicie pokręconych, wyłonił mi się przed oczami pewien istotny schemat, którego nie widać w doniesieniach z Iberii, w reportażach stamtąd i w ogóle we wszelkich gawędach tak zwanych podróżników ciekawych świata. Tu dygresja – ludzie ci nie są ani podróżnikami, ani nie są ciekawi świata. Chcą tylko zwrócić na siebie uwagę, a najłatwiej zrobić to poprzez kupienie biletu w dalekie kraje, a potem serię zdjęć z talerzem po którym łażą jakieś robaki do jedzenia. No, ale wróćmy do Hiszpanii. Z opowieści mojego syna wynikało, że w Hiszpanii jest ikon...

	gabriel-maciejewski
	30 kwietnia 2024 08:34

W którejś z notek Gabriel Maciejewski wspomniał o iluzjonistach. Nie przpuszczałem, że do tego grona trafi i to tak szybko, z własnej nieprzymusowej woli (?) ktoś taki. Wiadomość z ostatniej chwili: jak się nazywa główny iluzjonista kraju? Odpowiedź jest dziecinnie prosta: Zdradek S.! Właśnie przedstawił sześć słownie: 6) iluzji. Link do omówienia tychże iluzji z ostrym zakończeniem. Zbigniew Rau: minister Sikorski zajął się dezinformacją. Polityka rządu Tuska to polityka iluzji! Iluzja pierwsza: integracja europejska, jej pogłębianie, jest celem samym w sobie, i że Polska nie ma innego wyjścia jak tylko podporządkować się nieuchronnemu losowi i rozpłynąć się we wspólnotowej UE. Iluzja druga: przeświadczenie, że suwerenność państwa jest szkodliwym anachronizmem i nic się nie stanie jeś...

	Andrzej-z-Gdanska
	25 kwietnia 2024 17:46

Ponieważ ruszam w drogę, zostawiam dziś Państwu fragment broszury napisanej tuż po wojnie, przez Stanisława Sojczyńskiego - Warszyca. Miłej lektury Jestem synem chłopa. W przedwrześniowej Polsce zaliczałem się do tych bardzo nielicznych, którzy ówczesne stosunki potępiali w najtwardszych słowach, jakie rodzi krzywda i społeczne upośledzenie. Sanacja, OZN jeszcze dziś, mimo że zmory przykrych wspomnień zaprzepaściły się w przeżyciach wojny, budzą we mnie uprzedzenie. Jestem przeciwnikiem wszelkich sztucznych i narzuconych „ozonów”; byłem, jestem i będę przeciwnikiem panowania klik, ale klik w ogóle, wszystko jedno – wodzowskich, prawych czy lewych. Demokracja, tylko czysta, oparta na braterskiej miłości; wielkie reformy społeczne, dokonane w jej duchu; jedność narodu, oparta na wzajemny...

	gabriel-maciejewski
	27 kwietnia 2024 07:42

Zdecydowanie nie. Potrzebują treści, które każdego indywidualnie przekonają o tym, że jest wyjątkowy. Treści określone tu, jako wspólnotowe tylko w tym przeszkadzają. No, a najgorszej jest kiedy nie mają żadnego imprimatur. I nie chodzi mi tu o pozwolenie Kościoła na druk, ale o coś innego. O wtajemniczenie w sprawy dla innych nierozpoznane. Dobrze to opisał w jednym z komentarzy ojciec dyrektor. Człowiek bardzo łatwo może udać, że zna się na kosmosie, wystarczy, że zapamięta kilka trudnych nazw, albo nauczy się gwiazdozbiorów i będzie potrafił wskazać je na niebie. To cenne wtajemniczenie, albowiem nie wymaga ono od wtajemniczanego i wtajemniczającego żadnego wysiłku. I tego właśnie oczekują Polacy. Valser, który był tu ostatnio pokazał mi krucyfiks, który sam wyrzeźbił. Było to jego ...

	gabriel-maciejewski
	1 maja 2024 08:25

Pod zdjęciem okładki książki „Wojna domowa” w Polsce, które wrzuciłem na fejsa jeden z czytelników napisał komentarz: Spis treści? A drugi widząc tytuł napisał tak: chyba w Ukropolin. Zacznę od spisu treści, który niczego oczywiście nie ułatwi w odbiorze, ale skoro ktoś uważa, że jest inaczej nie mogę nic na to poradzić: 1. Pan Samochodzik vs Konspiracyjne Wojsko Polskie 2. Pojedynek Wallenrodów 3. „Zapora” i Siła 4. Czwarta komenda WiN 5. Partyzanci Wielkiego Księstwa Litewskiego 6. Wąwolnica, Las Stocki, Piotrówek 7. Przyniosłam kawę dla wujka 8. Piramidalna mistyfikacja 9. Przeciw Powstańcom Warszawy 10. Porwanie siostry Bieruta 11. Aneks/ M. Szumowskiego list otwarty do wszystkich członków PZPR Teraz, rozumiem, jest lepiej i taki spis treści pozwoli zorientować się w tematyce książ...

	gabriel-maciejewski
	26 kwietnia 2024 10:59

Pozostańmy jeszcze na Pomorzu, choć notka będzie dotyczyć zupełnie innego Attyli. Wyspy Cooka zapowiedziały bowiem wypuszczenie na 1 lipca nowej złotej monetki (12 mm średnicy i 0,5 g wagi). Ta moneta jest w zasadzie bardzo ciekawa: Skromny rysunek, ale na tak małej monecie zbyt dużo nie da się pokazać. Ogólnie to wszyscy wiedzą już od czasów Herodota, że w północnej części Europy znajduje się bezspornie najwięcej złota. Ale jak się je uzyskuje, tego także nie potrafię dokładnie podać; opowiadają, że jednoocy ludzie, Arimaspowie, podkradają je gryfom . Tak więc gryfy żyły gdzieś w górach na północy Europy, kopały sobie złoto i pilnowały go, aby Arimapsowie go im nie wykradali. Gdzie jednak była ta północ Europy? Herodot twierdził, że informacje o Gryfach przekazali mu Scytowie. I byli ...

	Pioter
	29 kwietnia 2024 14:16

Gdzieś w połowie XIX wieku rozpoczęła się wielka dyskusja na temat zdobyczy cywilizacyjnych Fenicji. Prowadzona ona była głównie we Francji, ale jakieś jej odpryski pojawiały się również w kołach naukowych Anglii, Niemiec, Norwegii czy Polski. I wcale nie chodziło o to, aby udowodnić, że wszystko zawdzięczamy właśnie Fenicji (choć i takie głosy się pojawiały), ale badając mitologię, artefakty archeologiczne oraz teksty starożytne próbowano uzupełnić białe plamy w dziejach Europy. Owszem, pojawiały się również i takie głosy, że tak w zasadzie to poza handlem, to niczego Fenicji nie zawdzięczamy. Że wszystko, co uznawane jest przez francuskich badaczy za zdobycze Fenicji, to tylko działalność Pelazgów, ewentualnie styk tych dwu ludów. A potem nagle, jak za dotknięciem zaczarowanej różdżk...

	Pioter
	30 kwietnia 2024 15:02